Marcelka. -

Administrator

Właśnie trwała w najlepsze, zimna wrześniowa noc. Czwartek, od którego to zaczniemy naszą opowieść. Bo właśnie, ten wieczór, wpisał się na stałe w karty historii, jako, dzień zapoczątkowujący serie niefortunnych zdarzeń. Co prawda, piękny wschód słońca, który miał miejsce 10 września, roku pańskiego 1992, nie wróżył żadnych przykrych wypadków, lecz, nie miejmy mu tego za złe. Przecież nawet natura może się pomylić i nieco przyśpieszyć przebieg wydarzeń.
Ale, wracając do czwartku. Dzień chylił się ku końcowi, a wyżej wspomniane słońce chowało sie za granicą horyzontu, kiedy jedną z sal szpitalu rejonowego w kłodzku rozdrał krzyk nieszczęstnego dzieciecia i jego nie mniej nieszczęsnej matki. I nawet, to nikogo nie zaniepokoiło, choć, zaniepokoić powinno. Radosna atmosfera jaka towarzyszyła temu wydarzeniu, już niedługo miała zostać brutalnie przerwana. Otóż, to biedne dziecko, które nazwano jeszcze biedniej, imieniem co najmniej dziwnym, ba dzikim, wyrosło na nie-małego potworka. Kopało, gryzło, wrzeszczało, drapało i ciągnęło za włosy, co dokładnie odzwierciedla charakter człowieka, który zaczynał jako to biedne dziecię. Człowieka, a raczej mieszanki wybuchowej o wdzięcznej nazwie, Marcela.
Dziewczyna, dziwna. Sprzeczna, ot co. Dusza towarzystwa i samotniczka. Rozmarzona realistka, z bagażem doświadczeń. Optymiska, po przejściach. Z pokaźnymi wyrzutami sumienia związanym z przeszłością. Szczęsliwa kiedy ma kogoś kto ją poprowadzi przez labirynt życia. Przyjaciela. Gdy go traci, traci siebie. Po prostu.
Niektórzy twierdzą że egoistka. Byc może. Choć sama myśli inaczej. Swój ból przelewa w Worda i zadręcza społeczność wirtualną kolejnymi tworami jej przeklętej wyobraźni. Materialistka, do czego się przyznaje i co zaznacza. Zwariowana, szczera, samokrytyczna. Popada z skrajoności w skrajność. Ze szczęscia w rozpacz. W kółko. Histeryczka, choć histeryzuje jedynie gdy ma powód. Ufna. Czasami nadzbyt, jeżeli by ktoś pytał. Otwarta, lecz głębsze uczucia tłumi w sobie.
Ona. Bedąca sobą. Inną.

Ale ten początek to zarąbisty XD.

Już mówiłam - nie zamęczasz.
Chciałabyś :P
:*

Ojoj :D
Początek faktycznie słit :D

Administrator

To nie miało być sweet ;(
HELP! <zdesperowany Marcelka>

Spoko.
Dla Lei wszystko jest sweet :D.
W ogóle życie jest sweet, chmurki są sweet i ten śmietnik za oknem też jest sweet XD

Dzięki xD
Nie dla Lei jest wszystko czarne, a ktoś powiedział, że "to nie świt się zmienił, tylko ty przestałaś widzieć jego kolory. Dla ciebie to czarno-biały dramat"
Więc od czasu do czasu nawet Lei może mieć coś słit, nie?

Administrator

Chyba że Lei oszukiwać :D
Marcelka mi się też bardzo podoba opis. Tylko teraz mamy problema. Trzeba prezent skombinować i wysłać pocztą na 10... Hmm.. :D:D

hihihi.
A ja nie mam adressuu... buu ;(

Administrator

nie masz adresu?! KUP GO! :P

Jo!
A no wąłsnie!
<poszła do Media Markt, ale jej nie wpuścili, bo MEdia Markt- nie dla idiotów :P>

Ja mam!
HAAAAAAAAAA!
To jak, robimy Marceli włam do domu? XD

Administrator

Lei ja też mam adres Marceli :P Nie trzeba aż isc do Media Markt :D Ja planować wysłać karteczke. O i tylo. Miałbyć film ale mamuśka moja twierdzi że nie dojdzie płytka w całośći ;/

Administrator

aaa Xd <Marcelka ma łzy w oczach> Chciałaś mi wysłaś filma na urodziny? Tego efekta? mmm xD

Dojdzie. Ale musisz kupić ta taką... eee... mięciutką kopertę? x.X
Jak to się tam nazywa... xD

A ja nie mam! ;(

Tamto to ja :D